Als mensen betonschade ontdekken hebben ze het al snel over betonrot. Beton kan alleen niet verrotten, betonschade kan veroorzaakt worden door verschillende zaken, chloriden aantasting, chemische aantasting, brand, ongelukken en verkeerde toeslag materialen. Carbonatatie geïnitieerde wapeningscorrosie (dekkingschade) is over het algemeen de meest voorkomende schade. De wapening dient afhankelijk van de milieuklasse (de omgeving of locatie waar het betonnen onderdeel is gesitueerd), op een bepaalde diepte in het beton te zitten. Zolang aan deze voorwaarden wordt voldaan is de kans op betonschade nihil. De stalen wapening wordt beschermd door de hoge pH waarde (lage zuurgraad/ pH 12-14) van het beton, hierdoor ontstaat er een passiveringslaag rondom de wapening waardoor het staal beschermd wordt tegen corrosie. Als de wapening niet diep genoeg in het beton ligt, en het beton is in de loop der jaren gecarbonateerd geraakt en het carbonatatiefront heeft de wapening bereikt, kan er wel betonschade ontstaan mits er voldoende vocht en zuurstof aanwezig is.
Toelichting:
Onder carbonatatie wordt verstaan de chemische reactie van koolzuur uit de lucht met vooral de calciumhydroxyde ofwel vrije kalk in het beton tot calciumcarbonaat. Ten gevolge van deze reactie wordt de pH-waarde van dat beton verlaagd. Indien een pH-waarde lager dan 9 wordt bereikt, is de passivering van de wapening in dat geval niet meer gewaarborgd. Op dat moment kan corrosie van de wapening (roesten) gaan optreden als er bovendien voldoende vocht en zuurstof aanwezig is. Roest neemt een 7x zo groot volume in dan het oorspronkelijke staal. Door roestvorming wordt dan de betondekking van het staal afgedrukt.
Betonschade ontstaat dus meestal doordat de passiveringslaag rondom de wapening wordt aangetast door carbonatatie. Dit soort betonschade is over het algemeen goed te herstellen en zal de constructieve veiligheid van een constructie niet snel in gevaar brengen.
De passiveringslaag van de wapening kan echter ook worden aangetast door ingemengde chloriden als verhardingsversneller (verboden sinds 1980), dooizouten of (indirect) contact met zeewater. Chloriden geïnitieerde wapeningscorrosie tast de wapening aan door zogenaamde putcorrosie. Hierdoor raakt de wapening niet oppervlakkig gecorrodeerd, maar de corrosie gaat op bepaalde plekken de diepte in waardoor de wapeningsdiameter dusdanig kan verminderen dat er constructieve problemen kunnen ontstaan. Een van de belangrijkste schadekenmerken om chloriden aantasting te herkennen zijn roestuitbloeiingen (roestvlekken) op het betonoppervlak. Het herstellen of stopzetten van chloriden aantasting vergt ingrijpende en vaak kostbare herstelmaatregelen. En bij afwachten of het uitstellen van maatregelen zal de toestand verder verslechteren, zullen de herstelkosten toenemen en kan de constructieve veiligheid in gevaar komen.